Standje Bahama

Standje Bahama 

Tijdens de opleiding tot mediator werd er regelmatig gekscherend verwezen naar de zgn “Bahama stand”.

Ik zag dat als volgt voor me : In een mediation waarbij 2 partijen in een conflict zijn beland leun jij als mediator achterover en luister je naar het gesprek waarbij je ook steeds naar allebei de kanten kijkt totdat je nek ongeveer in de kramp schiet. Soms stel je een briljante vraag waarna beide partijen weer in een goed gesprek geraken. De werkelijkheid bleek toch ietsje anders.

Het is alweer een tijdje geleden maar tijdens mijn 1^e scheiding mediation hadden de twee partijen zo vreselijke haat voor elkaar dat ze elkaar niet aankeken en al zeker geen gesprek met elkaar konden voeren. Mij keken ze vol verwachting aan. Net alsof ik met mijn toverstok een animerend gesprek kon toveren. Op al mijn briljante vragen daar kreeg ik voornamelijk een kort antwoord op of men zag weer kans een enorme ruzie te ontketenen. Gelukkig is uiteindelijk het doel van de mediation bereikt namelijk partijen gingen scheiden. Maar ik bleef toch zitten met een onbehaaglijk gevoel. Als mediator bemoei je je niet inhoudelijk met het conflict. Je bent neutraal etc etc. Maar wat nou als mensen het zelf ook niet meer weten en zo’n haat voelen naar elkaar dat elk onderwerp stuit op verwijten en je komt gewoonweg niet tot het maken van afspraken.  

In mediation land zijn eigenlijk twee stromingen. Er zijn faciliterende mediators die tijdens de mediation vooral de communicatie bevorderen en emoties bespreken. Inhoudelijk bemoeit men zich niet met de materie of de inhoud van het conflict. Dan heb je de evaluatieve mediator en die bemoeit zich wel met de inhoud van het conflict en heeft vaak wel inhoudelijk kennis van de materie. Als partijen erom vragen zal deze mediator soms zelfs een voorzichtige hint geven naar de oplossing.

Inmiddels ben ik al weer heel wat mediations verder en heb een soort midden modus voor mijzelf gevonden. In het eerste gesprek probeer ik de partijen enigszins te ontdooien en de communicatie  te bevorderen. Ik benoem de elephant in the room en probeer de focus te draaien van al het negatieve naar het positieve. Ik ga daarvoor terug naar het verleden en maak een tijdslijn van alles wat er is gebeurd. Partijen verwachten dat meestal niet dus in hun hoofd moeten zij een switch maken. Ik vraag dingen als : Hoe partijen elkaar hebben leren kennen, Wat zij zo leuk vonden aan elkaar , de huwelijksdag, de geboortes van de kinderen tot het heden. De gedachte hierachter is partijen te laten zien dat het niet alleen kommer en kwel was maar dat er zeker heel veel mooie momenten waren. De emoties die dan komen zijn de zachtere emoties en juist die emoties heb je nodig als je afspraken wilt maken met elkaar. In dit eerste gesprek de zgn scheidingsmelding daar gebruik ik naast mediation ook onderdelen van de SCHIP methode. Ik ben namelijk tevens gecertificeerd  Schip mediator. Meer hierover is overigens terug te  vinden op mijn website. En na zo’n eerste gesprek zijn partijen meestal stap voor stap in staat om te praten over alle  belangrijke onderwerpen waar afspraken over gemaakt moeten worden zoals kinderen, inkomen, vermogen en pensioen. En ook dan blijf ik niet in de Bahama stand zitten want mijn ervaring is dat mensen het vaak lastig vinden om te bedenken wat allemaal  financieel uitgezocht en geregeld moet worden. Als register financieel echtscheidingsadviseur  probeer ik alles in goede banen te leiden. Ik geef alle informatie die nodig is en soms pakt  er iets minder goed uit voor de een dan voor de ander. Maar ik ben van mening dat je kennis  moet delen. De ene keer  worden er  onderhandelingen gestart en een andere keer vraagt men ook wat vind jij ? En dan probeer ik zo goed mogelijk de consequenties uit te leggen van de keuzes die er zijn en ja ook ik hint weleens naar de oplossing die het beste zou zijn voor alle partijen en vooral ook voor de kinderen. Mijn insteek is dus alles goed te regelen maar zeker ook het herstellen van de relatie en weliswaar niet de liefdesrelatie maar naar een nieuwe modus waarin je collega ouders kan worden of gewoon exen van elkaar met een goede herinnering en een  juiste afhechting.